Fall has come! - Reisverslag uit Battle Ground, Verenigde Staten van Joyce Zijlstra - WaarBenJij.nu Fall has come! - Reisverslag uit Battle Ground, Verenigde Staten van Joyce Zijlstra - WaarBenJij.nu

Fall has come!

Door: Joyce

Blijf op de hoogte en volg Joyce

13 Oktober 2016 | Verenigde Staten, Battle Ground

Hoi lieve mensen!

Ik houd van de herfst! Van de kleuren, van de mist, van de regen en dan weer de zon, van de gezelligheid en kaarsjes binnen en van de wandelingen buiten. Het heeft iets moois, bomen lijken dood te gaan, maar ondertussen is er een mega proces gaande en groeit er weer nieuw leven. En ondanks dit 'doodgaan' komen er prachtige kleuren en geuren naar boven.

Zo voelt mijn leven op dit moment ook een beetje.
Ik geniet van mijn tijd hier.
Van de letterlijke herfst hier, in deze bosrijke omgeving, met alle mooie kleuren, ook al heb je hier ook heel veel naaldbomen die natuurlijk altijd groen blijven. Ik geniet van de gezelligheid binnen, bijvoorbeeld bij de 'cozy crafternoon', die werd georganiseerd. Buiten regende het pijpenstelen maar binnen was het kacheltje aan, roken de brownies heerlijk (jammer genoeg kon ik niet proeven hoe heerlijk ze waren) en waren we lekker creatief bezig en aan het kletsen met mensen die ik net had ontmoet. Harvest and pumpkin patches is hier heel groots, overal pompoenen te koop en leuke herfstspulletjes. Wie weet ga ik ook wel voor het eerst een pompoen uithollen....
Ik geniet ontzettend van de natuur hier. Afgelopen week heb ik veel uren in de auto doorgebracht en letterlijk de overgang gezien van bosrijke bergen tot 'high-desert', droge gebieden waar niets groeit. En beide landschappen zijn zo prachtig. Echt ontzettend ontzagwekkend. Groots, weids, mooi, bijzonder. Ik krijg alleen maar meer ontzag voor God en Zijn schepping! De mega grote rotsen, hellingen, rivieren, bergen, echt ongelooflijk. Jammer dat wat je ziet, je niet op film kan krijgen. De foto's die ik wel heb kunnen maken, laten gelukkig in ieder geval een klein beetje zien hoe mooi het is.
Ik geniet van de lieve mensen hier. Zoveel mensen uit de kerk die geïnteresseerd zijn, het waarderen dat ik er ben, me complimenten geven en van me houden. Ik heb al heel wat nieuwe mensen ontmoet ook.
Ik geniet van de nieuwe dingen die ik leer. Van de gitaarlessen die ik krijg. Van de diensten op zondag, van de nieuwe Engelse woorden en het leren kennen van nieuwe plaatsen.
Ik geniet van het lekkere eten. Veel tentjes waar je wat lekker kan eten. Aan de kust bijvoorbeeld nog lekkere heilbot gegeten!

Hoezo dan dat mindere aspect van de herfst? Het sombere weer en de blaadjes die naar beneden dwarrelen? Zonder al te zweverig worden (haha, kan dat nog?) zal ik het proberen uit te leggen.
Het is namelijk niet alleen maar geweldig. Het is soms ook best even lastig. De afgelopen 3 weken heb ik me best eens even wat minder fijn gevoeld. Ik weet dat ik kan stralen op foto's, maar ik wil daarmee niet zeggen dat ik het altijd 100 % naar mijn zin heb gehad.
Ik heb absoluut geen heimwee, maar je mist weleens iemand om je heen die je heel goed kent, waarbij je elkaar alleen maar aan hoeft te kijken om elkaar te begrijpen. De cultuur is natuurlijk best anders, ik praat continu Engels en weet niet altijd helemaal waar ik aan toe ben. Ik was ook heel erg een balans aan het zoeken in mijn tijdsindeling. Van een leven met een fulltime job naar een vrij open agenda is best een verandering. Gelukkig heb ik de vrije hand om tijd te besteden aan de gemeente hier, maar ook om er lekker op uit te gaan op mijn vrije dagen. Toen kwam wel mijn struggle: ik durf niet alles alleen, voel me daar schuldig over, maar wil me niet schuldig voelen maar juist genieten! Haha, volgen jullie het nog?
Het komt er op neer dat ik hier leer 'to face my fear'! Weg met die onzekerheid! Stappen in vertrouwen nemen, praktisch en geestelijk, en stappen in geloof. Ik ben erg bemoedigd door Dan Russell en hij weet als geen ander wat het is om onderweg naar je doel door moeilijkere tijden te gaan, zie zijn boek: Finish Strong! Ook anderen mensen hebben me bemoedigd. Doordat God door mij heen in hen werkte en hen iets liet zien, of gewoon omdat we een vriendschap opbouwden.
Ook heeft God me dingen laten zien terwijl we op een districtsconferentie waren en daarna op een ladies retreat. Ik zal daar meer over vertellen in januari als je daarin geïnteresseerd bent! En in ieder geval kan ik zeggen: God is het vertrouwen waard, Hij kent jou en je leven, houdt van jou en wil je leiden, in mooie pieken, ook door donkere dalen!
Voor mensen die niet weten wat een conferentie of een retreat is: Een conferentie is een tijd voor leiders van gemeentes uit deze regio, the Pacific North West in ons geval, waarin ze even een paar dagen zelf opgebouwd kunnen worden, ze elkaar ontmoet en gewoon een hele gezellige tijd hebben. Een ladies retreat is een weekendje weg met alleen vrouwen, met diensten, muziek, samen eten en gezelligheid
De conferentie was in Bend, Oregon. Op de weg ernaar toe reden we in het gebied van Mount Hood. Door de mist heb ik helaas de hele berg niet gezien haha! We sliepen in een erg grappig, mysterieus hotel, welke op elke verdieping van elk gebouw, een geheime kamer had. Zoeken geblazen! Achter 1 verborgen deur zat zelfs een heuse bar met een bartender die klaarstond met een drankje.
Tijdens ons verblijf daar zijn 2 vrouwen en ik een kijkje gaan nemen bij 'Smith Rock', oh men, wat was dit ontzagwekkend! Het paradijs voor bergwandbeklimmers, prachtige paden, schitterende uitzichten en zo ongelooflijk groot! Een echte klim ook op de terugweg... dan besef je nog meer wat je zingt in het leuke lied: 'It's your breath, in our lungs....' (https://www.youtube.com/watch?v=lpPOmnH-U9M)
Na de conferentie zijn Joy en ik naar the Painted Hills gereden, een gebergte met allerlei kleuren, door de natuur zo gemaakt. Je zag er iets minder van, omdat het erg regenachtig was, maar nog steeds was ontzagwekkend. Het zand van de bergen is een soort krijt, en als het nat wordt, is het klei. Een kleiparadijs voor scholen, zou er zo een les willen geven. Je mag er echter niet op lopen. Bij een gedeelte met een looppad was er een klein stukje zonder houten vlonders en hoppa, ik liep ineens 10 centimeter hoger door de homp klei onder mijn schoenen... ik moet ze nog steeds schoonmaken.
Na een avontuurlijke tocht door de bergen, in de regen, in het donker, zonder goede lichten en met een 40 minuten omweg omdat het benzinestation dicht was om 7 uur 's avonds, kwamen we aan bij de vader van Joy, waar we een nachtje in de camper hebben geslapen. Ook hier waren herten in de tuin, normaalste zaak van de wereld... De volgende dag weer terug naar Battle Ground gereden, van uitgestrekte 'high desert' bergen naar de 'Gorge', de Columbia River, waar in Washington alles weer groen en bosrijk is.
Nadat we wat spullen uit- en weer ingeladen hadden reden we door naar de kust, naar onze ladies retreat, waar we de aanbidding (muziek) leidden (haha, kwam ik pas achter toen we er waren). Dit keer met een groep uitbundige African-American en Latino vrouwen, haha, wel wat anders dan ik gewend ben. Emoties, de manier van zingen en dansen is veel expressiever dan wij kennen. Ze konden hartelijk lachen om de Nederlandse uitspraak: 'Doe maar normaal, dan ben je al gek genoeg'... Ook voelde ik me aan het begin een beetje een buitenbeentje, kon ik er op den duur wel van genieten en was God aanwezig, mooi om te zien en te ervaren. In de vrije tijd ben ik even gaan wandelen op het strand, heerlijk. Echt grappig en beetje eng tegelijkertijd om die meeuwen te zien met hun prooi, de krab...
Al met al was het een heerlijke en bijzondere week, met mooie en lieve mensen en schitterende natuur!

De link met het liedje, welke je hopelijk net hebt geluisterd (en anders nu alsnog doen, zo'n mooi lied!) is van de band Casting Crowns en jaaaaaaaah, ik ben naar hun concert geweest! En het was zoooooo gaaf!!! Hun muziek is zo mooi, leuk, muzikaal en divers en vooral de woorden die hij tussendoor spreekt, zijn echt pakkend en bijzonder. Alles wat ze zingen, zijn dingen die ze hebben doorleefd met hun jeugdgroepen of hun gezin! Als we nog eens in Nederland komen, ga ik weer en hoop ik jullie allemaal mee te krijgen!

Trouwens, toen het nog lekker weer was, in september, ben ik nog bij een suspensionbridge geweest, een brug over een ravijn, supergaaf. Ook heb ik een aantal meren ontdekt in de omgeving, welke erg mooi waren, zelfs nog even gezwommen!
Vandaag, 12 oktober was het schitterend herfstweer, dus heb ik het eigen Battle Ground Lake maar eens opgezocht. Prachtig park, met een mooi rondje om het meer heen. Lekker veel spinnenwebben, agressieve eekhoorns en mooie plaatjes.
Wat dat betreft.... men, wat bof ik hier met deze natuur!

Een update over Kim, mijn gastvrouw: het is erg spannend geweest, tot aan ziekenhuisopname toe. Het gaat beter met haar, maar het zal nog even duren voordat ze zich weer echt beter voelt.

Nog een paar links van liederen die mijn hart hebben geraakt de afgelopen periode: (en worshipteam Jefta: niet allemaal nu in de gemeente doen he, dan heb ik niets meer te introduceren hihi)

https://www.youtube.com/watch?v=BhasSpSBdEE
https://www.youtube.com/watch?v=ktsPuZvH-rQ
https://www.youtube.com/watch?v=IJXKBqeNvDk

De activiteiten die op de planning staan:
- worship night
- pumpkin- patch
- tripje langs de historic highway 30 met de watervallen
- Dagje Portland en hopelijk dagje markt in Seattle
- tijd spenderen op de middle school als ik door de backgroundcheck kom...
- meewerken met ICAN Hope is better than despair
- meezingen in een andere gemeente van Foursquare
- interviews met worship-pastors van andere Foursquare gemeentes
- etc.

Zoek de 7 verschillen:
1. Toiletten... er zit overal een kiertje tussen de deuren.... vraag me of ik de enige ben die me hier druk over maakt hihi.
2. Verkiezingen... ik denk dat ik geen commentaar over hoef te schrijven...
3. Gezondheidszorg: wow, niet verzekerd zijn is hier zo normaal en heel lastig als er echt iets is.
4. De kust, heeft echte rotsen... dat kennen wij niet in ons platte landje.
5. harvest-pumpkin-patch: er zijn hier veel oogstfeestjes, met de pompoen als hoofdplaats. Wordt tijd voor een pompoensoepje!
6. Alles heeft een drive-thru, zelfs de bank.
7. In Oregon hoef je niet zelf te tanken, dan doet het pompstation voor je. Helaas moet je wel zelf betalen....

Zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik vind het leuk om te vergelijken en kan van alles genieten!

Okey, heel veel zegen mensen!

  • 13 Oktober 2016 - 20:14

    Katinka:

    Hoi Joyce,

    Wat leuk om weer te lezen wat je bezighoudt en wat ben je toch heerlijk open over jezelf.
    Gaaf dat je naar een concert van Casting Crowns bent geweest!!!
    Het ga je goed Joyce!

    Liefs, Katinka

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Joyce

Hoi, Ik ben Joyce Zijlstra, 31 jaar, en kom uit Breda. Normaal gesproken een juf, maar voor 5 maanden even niet! Want een ander avontuur staat me te wachten, the USA!

Actief sinds 11 Aug. 2016
Verslag gelezen: 216
Totaal aantal bezoekers 6045

Voorgaande reizen:

23 Augustus 2016 - 07 Januari 2017

Off to Battleground, Washington, USA!

Landen bezocht: